Muhterem günlük; sana bir süre yazamayacağımı zannettiğimden ötürü yolluk olaraktan iki kelam edeyim dedim.
Bugün uçurtma uçurdum. Evet o çıtaları kuyruğu filan olan şey. Havalanması için rüzgara karşı depara kalktığın naylonlu şeyden-laylon değil,lütfen-.
Neyse ittire kaktıra havalandırdık mübareği semaya. Keyif vakti geldi sonrasında nitekim. Hatta huzur vakti -yok huzura doğru!-. Çimlere uzanıp bir elinde gergin ipin varlığını hissetmek,arada göz kapağını aralayıp uçurtmanın süzülüşünü seyreylemek, budistlerin kafalarını kazıyıp,aç sefil bir hayatı kabullenerek elde ettikleri hazzın ve yükselişin fazlasını sağlıyor sanki. Nasıl kıyaslayabildiğimi sorarsan sayın günlük,hiç benim uçurtma uçururkenki halim kadar mutlu, turunculu, kel bir adam görmediğimi ifade ederek başlar ve devamını getirmeye lüzum da duymam.
Sayın günlük YGS'de -artık kimse YGS sınavı demiyor,bu kadar mı robotlaştık bre?- hayli çok arkadaş sıfır çekti. Sayılara takılmazsak,çekme eyleminin ne denli zavallılık içerdiğini anlayabiliriz. Kötü bir durumdayız ama daha kötüye de olabilirdi elbette...
Televizyondaki uzmanlar gerizekalı olduğumuzu söylemeye nedense utanıp,'Türkçe sınavı çok zordu yeea' filan demeye başladılar. Allah aşkına be günlük, salak olma hakkımızı engellemesinler artık. Büyük bir milletin yetersiz evlatları olarak dünya karşısında onurumuz kırılırken 'gerizekalı' olma bahanesine tutunabilme hakkımızın değeri bilinmelidir canım günlük.
Görüşmek ümidiyle sayın günlük...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder