Değerli günlük; sıradaki şarkı benden serdar ortaç'a gelsin: http://www.youtube.com/watch?v=F1joremddOk&feature=related . Yaza damgasını vuracak bir olayın eşiğindeyim sayın günlük onun tedirginliğini yaşıyorum. Tedirgin olduğum, ufak bir kötü gitme ihtimalini göz ardı etmediğim aşağı yukarı her şey kötü gitti. Murphy'e selamlarımı ve saygılarımı sunarım.
Her şey çok iyi giderken böyle içim sıkılırsa, kızgın yağlara atılmışım gibi yerimde duramamaya başlarsam anlarım ki ufaktan kıyametler kopacak, dünyada verebileceğim en çok değeri verdiğim 'rahat'ım kacacak demektir. Bu rahatım o denli kıymetlidir ki günümüz savaş teknolojisi bana 1200 lerde verilse dünyayı fethe filan kalkışmak yerine kendime korunaklı bir yer yapıp o teknolojiyle film filan çektirir aksiyon filmi ihtiyacımı karşılardım.
Bu rahat kaçması durumlarını önceden tahmin etme yeteneğimi ilk olarak okulun ilk gününde pek kıymetli sınıf öğretmenimiz konuşurken farkettim. Her şey güzel başlamıştı aslında. Okul önlüğü filan iğrenç şeyler olsalar da her gün aynı kıyafetle sonsuza kadar yaşayabilme eğilimime uygundu. İlk olarak okulun kantinine uğrayıp yoklayaraktan seçerekten cips almıştım ve içinden haliyle bedava çıkmıştı. Bedava cipsten de bedava çıkmıştı hatta. Okul öncesi o kadar iyiydi yani...
Sonra sınıfa aldılar bizi. Elli kişilik, bir sıraya üç kişinin oturduğu sınıfımda tanımadığım ve tanımak isteyip istemediğimden emin olmadığım çocuklarla ilk şok dalgasına hazırlanmaya başladık. Zeliha hoca ile böylece karşılaşmış olduk. Gerçi 'hoca' yanlış oldu 'öörtmenim' daha doğru daha yerinde bir tabir olacak. İlkokul sonuçta.
İyi birine benziyordu, öyleydi de ve ben hala mutluydum. Taa ki öörtmenimin 'Eveeet şimdilik bu kadar yeter, zaten çok vaktimiz olacak. Bundan sonra beşinci sınıfa kadar birlikteyiz' demesine kadar. Kimse bana bunun beş sene süreceğinden bahsetmemişti, ya da belki ben anlamamıştım.
Bu bilgi zavallı bünyeme fazla gelmişti ve eve nasıl ulaştığımı ya da ağlayıp ağlamadığımı hatırlamıyorum. Annem ağlamadığımı söyledi ama ağlasam yerinde bir tepki olurdu. Sonradan üniversiteye kadar olan süreci öğrenince tedirginlikte ne kadar haklı olduğum ortaya çıkmıştı. O günden beridir sezgilerim şairleri kıskandırırcasına açıldı ve tabiri caizse köpekler gibi tehlike kokusu alabiliyorum. 'Tehlikenin farkında mısınız?' ayrıca.
İşin kötüsü de sayın günlük; başıma gelecekleri görmeme rağmen her ortalama salak gibi o işleri yapmak zorunda hissetmem belki de zorunda olmam. Ve bugün tedirginim, hem de ağır tedirginim. Ergen oğlu sevgilisinden ayrılmış modern babanınki kadar bedbaht bir tedirginlik. Sınıf maçında kendi kalesine gol atıp dayak yiyeceğini bilen sümüklü ilkokul çocuğununki gibisinden ve hatta fenerbahçelilere sahte şampiyonluk müjdesi veren adamın yakalanma korkusu neviinden bir şey.
Yine bu kadar tedirgin olduğum bir günün ertesinde rusya gürcistana girmişti. Yani sonucunda sadece ben zarar görmeyebiliyorum. Artık üçüncü dünya harbi mi çıkar yoksa dünyadaki tüm pop şarkıcıları birleşip tüm televizyon kanallarını mı satın alıp kral tv - flash tv karışımı bir şey mi yapar bilemem ama bir felakete hazır ol sayın günlük. Görüşürüz, yani inşallah. Hakkını helal et.
